Γράφει ο κος. Χρήστος Πανάγος, Ειδικός Παθολόγος, Επιστημονικός Διευθυντής Κλινικής ΆΝΑΣΣΑ

Έχουμε συνηθίσει να αφιερώνουμε κάποιες ημέρες το χρόνο σε πρόσωπα, ημέρες μνήμης, επετείους αλλά τελευταία δυστυχώς ή ευτυχώς και σε νόσους.
Η λογική διπλή. Η πρώτη έχει να κάνει με την ενημέρωση για τα συμπτώματα, τη διάγνωση, την παρακολούθηση, τη θεραπεία αλλά κυρίως στην πρόληψη και η δεύτερη για να αποδίδουμε φόρο τιμής στα εκατομμύρια θύματα που αυτή έχει επιφέρει.
Πραγματικά ο σακχαρώδης διαβήτης είναι η πανδημία του 21ου αιώνα. Ο αριθμός των ασθενών διπλασιάστηκε περίπου τα 20 τελευταία χρόνια, κάνοντας τα σενάρια που τότε θεωρούσαμε καταστροφικά να υπολείπονται των πραγματικών αριθμών. Στην Ελλάδα ο αριθμός των διαβητικών είναι κοντά στο 1.500.000, αριθμός που συνεχώς ανεβαίνει και συχνότητα που αυξάνεται με την ηλικία, αλλά δυστυχώς η ηλικία πρώτης διάγνωσης κατεβαίνει.
Η αύξηση αυτή σαφώς έχει να κάνει με το σύγχρονο τρόπο ζωής (έλλειψη άσκησης, παχυσαρκία, διατροφή, ψυχοκοινωνικοί παράγοντες) και είναι σε απόλυτη ευθυγράμμιση με την αύξηση επίσης της υπέρτασης, της υπερχοληστερολαιμίας και του μεταβολικού συνδρόμου (τη συνύπαρξη δηλαδή πολλών παραγόντων).
Δεδομένου ότι ο διαβητικός έχει περίπου διπλάσια επίπτωση θανάτου από οποιαδήποτε αιτία και τετραπλάσια πιθανότητα καρδιαγγειακού θανάτου (έμφραγμα, εγκεφαλικό και αιφνίδιο θάνατο) καθιστά το διαβήτη μια απειλή για την παγκόσμια υγεία. Περίπου σε 10.000.000 υπολογίζονται οι θάνατοι παγκόσμια που σχετίζονται με τη νόσο.
Κομβικό σημείο η πρόληψη και η έγκαιρη διάγνωση. Δεν περιμένουμε πια να εμφανισθούν τα συμπτώματα της υπεργλυκαιμίας. Όσο νωρίτερα παρέμβουμε τόσο το καλύτερο για τον ασθενή. Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται τακτικός εργαστηριακός έλεγχος τιμής σακχάρου αλλά και γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης, δείκτη πολύ πιο αξιόπιστου για τη διάγνωση και την παρακολούθηση της θεραπείας.
Άμεσο έλεγχο χρειάζεται να κάνουν αυτοί που έχουν οικογενειακό ιστορικό διαβήτη, οι παχύσαρκοι, αυτοί που έχουν και άλλους μεταβολικούς παράγοντες αλλά και όλοι μετά την ηλικία των σαράντα ετών. Η λογική της όσο το δυνατό πιο έγκαιρης διάγνωσης στο διαβήτη είναι κεφαλαιώδους σημασίας τόσο για την πρόληψη των αγγειακών επιπλοκών από τις οποίες τελικά πεθαίνει ο διαβητικός όσο και για την ποιότητα ζωής που επιφέρουν οι άλλες επιπλοκές της νόσου. Το γρηγορότερο το καλύτερο λοιπόν.
Οι νέες θεραπείες έχουν αποδείξει τεράστια οφέλη στη ρύθμιση και στην έκβαση αλλά δυστυχώς ο αριθμός των νέων περιστατικών υπερκαλύπτει τις νίκες που πετυχαίνουμε. Για να κερδίσουμε λοιπόν αυτό τον ακήρυχτο πόλεμο πρέπει να ξανασκεφτούμε το σύγχρονο τρόπο ζωής και να βελτιώσουμε σε ατομικό επίπεδο τα όποια λάθη στην ποσότητα και την ποιότητα της διατροφής, να γυμναζόμαστε τακτικά (τουλάχιστο 3 φορές την εβδομάδα), να αγχωνόμαστε λιγότερο και να κάνουμε τακτικό έλεγχο στο γιατρό μας.
Ελπίζω η παραίνεση αυτή να πάρει σάρκα και οστά στον καθένα μας… Τότε πραγματικά τα οφέλη θα είναι τεράστια και σε κάμποσα χρόνια από τώρα ο γιατρός που θα γράφει κάτι παρόμοιο θα μπορεί να δώσει ένα πιο αισιόδοξο μήνυμα.

Σας βοήθησε αυτό το άρθρο;
ΝαιΌχι
Back to list